Vandaag, vrijdag 7 februari is het Warme Truiendag. Een letterlijk wollig initiatief om aandacht te vragen voor de wereldwijde klimaatcrisis.
Warme truiendag wordt jaarlijks gehouden rond de verjaardag van het Kyoto-akkoord dat gesloten is met als doel de uitstoot van broeikasgassen wereldwijd te verminderen.
Tijdens deze dag zetten veel scholen, organisaties en mensen thuis de verwarming een graadje lager. Eén graad lager bespaart 6% energie en daarmee 6% CO2-uitstoot.
Het is echter onacceptabel dat we in een maatschappij leven waar de overheid het aan burgers overlaat om dergelijke wollige initiatieven te nemen om zo de klimaatcrisis de aandacht te geven die keihard nodig is.
In de afgelopen 150 jaar is zowel door de politiek als het bedrijfsleven volop ingezet op een beleid wat gericht was op het maken van winst. Een beleid dat totaal geen rekening hield met de enorme klimaatschade die het veroorzaakte.
Rotterdam heeft daarin een grote rol gespeeld en doet dat nogsteeds. Met onze haven zijn we verantwoordelijk voor 20% van de CO²-uitstoot van heel Nederland. In Rotterdam en de regio zelf is de haven verantwoordelijk voor 90% van de uitstoot. Dat zijn cijfers die niet vragen om wollige acties, maar om directe en keiharde maatregelen!
Het Rotterdamse college heeft in november 2019 het Rotterdamse klimaatakkoord gepresenteerd. Bijna vijftig ‘klimaatdeals’ tussen de gemeente en verschillende bedrijven en instellingen moeten de broeikas-uitstoot in de stad en haven in 2030 gehalveerd hebben.
Het zijn cijfers die niet vragen om wollige acties, maar om directe en keiharde maatregelen!
Een groot deel van de plannen bestaat echter alleen nog uit de zogenaamde intenties van die bedrijven en investeerders, terwijl de financiering hiervan onduidelijk blijft.
Van de beoogde vermindering in uitstoot in het jaar 2030 (grofweg 15.000 kiloton CO²) is meer dan 30% nog onzeker. De gemeente is met veel bedrijven in gesprek gegaan, maar blijven voortdurend steken bij de eerder genoemde intenties.
Alle nieuwbouw in Rotterdam zal duurzaam zijn, maar daarvoor worden nu wel goede sociale huurwoningen gesloopt. Op een locatie waar 600 huizen stonden, komen 300 woningen terug. Op deze manier gaan de kosten van het beleid niet alleen om veel meer dan alleen het financiële en kun je je afvragen of dat hele proces nou echt wel duurzamer is, of dat bijvoobeeld renovatie een betere optie zou zijn.
Vanuit Rotterdam BIJ1 kijken we met lede ogen naar de milieumaatregelen van onze stad. De tijd van goede intenties en slecht beleid moet voorbij zijn! We kunnen zo niet doorgaan. Met de huidige koers heeft onze aarde geen toekomst meer. Dat kunnen en willen wij niet accepteren!
Wij willen in Rotterdam, net als onze Amsterdamse afdeling in de hoofdstad voor elkaar heeft gekregen, officieel de Klimaatcrisis uitroepen!
Als stad verantwoordelijk zijn voor 20% van de CO² uitstoot in Nederland is onacceptabel. Daarom waren wij in september vorig jaar ook mede- organisator van de Rotterdamse Klimaatmars, om aandacht te vragen voor de enorme klimaatproblematiek en de rol die onze haven daar in speelt.
Rotterdams beleid moet voortaan een eigen klimaatparagraaf krijgen, waarin we serieus kijken naar de gevolgen van het beleid op milieu en klimaat. Duurzaam bouwen is zeker de norm, maar niet als we daarvoor eerst sociale woningen gaan slopen en mensen de stad uit jagen. Duurzaam renoveren moet waar mogelijk onze basis vormen.
Wij willen in Rotterdam, net als onze Amsterdamse afdeling in de hoofdstad voor elkaar heeft gekregen, officieel de Klimaatcrisis uitroepen!
We moeten keihard inzetten op het terugdringen van de CO²-uitstoot in de haven. Intenties zijn al heel lang niet goed genoeg meer.
Het gesprek rondom de klimaatcrisis moeten we niet alleen voeren op warme truiendag, maar iedere dag. De klimaatcrisis moet een rol spelen bij álle beslissingen die genomen worden in de gemeenteraad.