Precious Sadhoe

Wat wil jij na vier jaar bereikt hebben?

"Rotterdam is een hele mooie stad. Er schuilt oneindig veel potentie in de grote verscheidenheid aan mensen en culturen. Maar in plaats van die mogelijkheden te benutten, heb ik het idee dat het wordt onderdrukt. Ik verwacht helaas niet dat we de komende vier jaar die onderdrukking volledig kunnen wegnemen maar ik denk wel dat er met BIJ1 verandering in gang kan worden gezet. We zullen opkomen voor mensen die uitsluiting, discriminatie of racisme ervaren. We zijn niet bang om de dingen te benoemen zoals ze zijn. Burgers zullen zien dat we niet langer accepteren dat systemen nu eenmaal zijn zoals ze zijn. Dat is het verschil dat we gaan maken: dat er een politieke partij is die echt met mensen mee strijdt.

Persoonlijk vind ik die inclusiviteit het belangrijkste. Dat iedereen kan meedoen en niet bang hoeft te zijn om zichzelf te zijn. Dat we iedereen gelijkwaardig behandelen. Door persoonlijke ervaringen, gaat ook het thema veiligheid me erg aan het hart, met name straatintimidatie en gendergerelateerd geweld. Ik voel mij in de straten van mijn eigen stad niet veilig. Ik wil op een zomerdag een rok aandoen zonder lastig gevallen te worden. Vanuit de gemeente moet er meer daadkracht getoond worden. Zelf heb ik meermalig geprobeerd persoonlijke ervaringen aan te kaarten bij overheidsinstanties maar mijn ervaring is dat er te weinig, veel te weinig mee gedaan wordt. Dat moet anders."

Op welke manier ga jij het verschil maken in de raad?

"Alleen met onze kandidatenlijst maakt BIJ1 al verschil. Als je kijkt naar de statistieken dan is het percentage vrouwen in Nederlandse gemeenteraden schrikbarend laag. Met Mieke, Michantely en mijzelf in de Rotterdamse raad zouden we vooruitgang boeken op gebied van meer vertegenwoordiging van vrouwen en meer specifiek: vrouwen van kleur. De gemeenteraad moet een betere representatie weergeven van het straatbeeld in de stad en niet worden gedomineerd door één soort mensen. Ik heb het idee dat er bij veel andere partijen over mensen wordt besloten zonder dat er moeite wordt gedaan om echt met hen in gesprek te gaan. Bij BIJ1 heeft het volk meer inspraak, zij zijn de ervaringsdeskundigen."

Wie is je persoonlijke voorbeeld?

"Op dit moment is mijn politieke voorbeeld natuurlijk Sylvana Simons. Ik bewonder hoe zij als power woman overeind blijft terwijl ze in zoveel opzichten alleen is: de enige zwarte vrouwelijke lijsttrekker, de enige namens BIJ1, de enige die echt anders durft te denken. Ik kan me voorstellen dat het zwaar moet zijn om altijd alleen te staan daarin. Toch staat ze stevig in haar schoenen en blijft ze vechten tegen onrecht."

Welk moment heeft ervoor gezorgd dat jij politiek actief bent geworden?

"Toen ik zeven was zei ik al: 'Ik word de eerste vrouwelijke president van Suriname!' Ik heb me al van jongs af aan bezig gehouden met politiek en activisme. Dat was voor mijn omgeving sneller duidelijk dan voor mijzelf. Ik ben altijd extreem getriggerd door onrechtvaardigheid. Toch had ik het zelf lang niet het idee dat ik er later iets mee zou doen. Toen ik vanuit Suriname naar Nederland kwam, ben ik me actief gaan inzetten voor organisaties die opkomen voor rechtvaardigheid. Vanuit die maatschappelijke betrokkenheid kreeg ik de behoefte om meer impact te maken, bij te dragen aan het grotere geheel. Ik wilde op grotere schaal verschil maken. Toen ik de vacature van kandidaat gemeenteraadsleden voor BIJ1 zag, hoefde ik dan ook niet na te denken maar voelde ik mijn roeping."

Hoe los jij een crisis op?

"Toen ik als voorzitter van Subest Delft (een Surinaamse studentenvereniging) Surinaamse studenten sprak, werd me duidelijk dat het hen erg moeilijk wordt gemaakt in Nederland. De wooncrisis treft ook internationale studenten hard. Dat komt door veel verschillende factoren. Ze kunnen geen garantstelling krijgen want ze hebben hier niemand. Ze mogen niet meer dan 16 uur per week werken. Kortom: er zijn veel regels die hen in de weg zitten om in hun basisbehoeften (of beter gezegd basisrechten) te kunnen voorzien.

Ik heb in die tijd veel gesprekken gevoerd met mensen in machtsposities. Die mensen zeggen vaak dat ze je horen en dat ze er iets aan zullen doen, maar daar merk je in de praktijk vervolgens niks van. Zelf sta je machteloos omdat het systeem je blijft onderdrukken en van je verlangt dat je je naar de regels blijft voegen. Er is verandering van het systeem nodig en er moet gerammeld worden aan machtsstructuren. Het enige dat we kunnen doen is door blijven vechten. In die strijd is het belangrijkste dat we als BIJ1 ervoor zorgen dat mensen het vertrouwen krijgen dat we er echt zijn voor gedupeerden. Dat we naar ze luisteren en dat we echt voor hun aan de slag gaan."

Waar haal jij kracht vandaan op momenten dat het tegenzit?

"In tijden waarop ik tegenslagen te verwerken heb, en helaas is dat de laatste tijd in mijn privé veel gebeurd, is het voor mij heel belangrijk vrienden om me heen te hebben die me goed doen voelen. Waar ik als activist heel blij van word, dat zijn de protesten en demonstraties. Ik kijk altijd uit naar acties in het veld, om er te zijn voor mensen die zich doorgaans niet gehoord voelen – om hen te vertegenwoordigen en een stem te mogen geven door te spreken op een podium. Die momenten geven me kracht om door te strijden."

Intersectionaliteit is inmiddels een modewoord. Wat betekent het voor jou?

"Intersectionaliteit is voor mij het feit dat alles en iedereen bestaat uit verschillende bouwstenen. Het is nooit volledig het een of het ander. De hokjes waarin de maatschappij soms verdeeld wordt, hebben overlap – ze hangen met elkaar samen. Ik heb een Hindoestaanse achtergrond en voel me sterk verbonden met de queer community (ik val op personen, niet op een specifiek gender). Queerness is in de Hindoestaanse gemeenschap een enorme taboe. Het bestaat simpelweg niet, je houdt een groot deel van wie je bent verborgen voor je familie.

In Nederland was er lange tijd geen platform waar queer mensen met een Hindoestaanse achtergrond terecht komen. Die is onlangs door een crowdfunding opgericht. Het is ontzettend belangrijk dat er binnen communities aandacht is voor kruispunten binnen de groep zelf. We moeten erkennen dat die er toe doen. Al die aspecten bepalen mede de mate van kwetsbaarheid van personen. Door al die grensvlakken te erkennen, zorgen we ervoor dat iedereen steun kan vinden en dat we bijdragen aan meer veiligheid."