Een intersectioneel feministisch Rotterdam

Vandaag is het 8 maart: Internationale Vrouwendag. Daarom staan wij stil bij de rechten en belangen van álle vrouwen. Wij willen “feminisme voor de 99%", wat solidariteit betekent met alle mensen die in een paternalistisch systeem in de steek gelaten worden.

Rotterdam BIJ1 gaat daarom voor ROFFA IN DE RAAD. Wij denken dat échte representatie noodzaak is voor een bestuursvernieuwing waar racisme en alle vormen van uitsluiting geen kans meer krijgen. We willen een stad die veilig is voor iedereen, en dat besluitvorming over wat er in de buurt leeft, tot stand komt in samenwerking met inwoners. Het intersectionele, grassroots-gedreven programma van Rotterdam BIJ1 is daarom cruciaal voor een gemeente- en wijkraad waar beslissingen genomen worden voor en door bewoners. Betere representatie in wijkraden is bijvoorbeeld essentieel om tot passende beslissingen te komen over de prioriteiten van wijkorganisaties. Een representatieve wijkraad kan zo in de gaten houden of de belangen van buurtbewoners ook werkelijk worden gewaarborgd.

De cijfers over de stand van gendergelijkwaardigheid zijn namelijk niet mals; er is met name meer werk nodig voor de veiligheid van vrouwen, mensen van kleur en queer mensen – en dit weten de kandidaten voor Rotterdam BIJ1 uit eigen ervaring. Zo sprak lijsttrekker Mieke afgelopen weekend over het belang van het aanpakken van geweld tegen vrouwen en een intersectioneel feministisch geluid in het stadhuis. In de woorden van Mieke:

Rotterdam BIJ1 maakt zich grote zorgen over de cirkel van gendergerelateerd geweld in de stad. Eerder liep BIJ1 mee in een stille tocht ter nagedachtenis van familie en nabestaanden van twee vrouwen die overleden aan de gevolgen van geweld. We liepen mee in solidariteit, ter nagedachtenis – maar ook om de namen van deze vrouwen te laten horen. Wij willen dat de gelijkwaardigheid en het welzijn van vrouwen centraal staat in hoe politiek bedreven wordt. Hiervoor is een nieuwe visie op veiligheid én intersectioneel feministisch activisme nodig. Daarom stellen we het volgende voor:

• Om te beginnen pleit Rotterdam BIJ1 voor een gemeentelijke afdeling die zich wijdt aan een intersectionele, bestuurlijke vernieuwing. Dat betekent dat er speciaal aandacht komt voor de manier waarop het huidige beleid bijdraagt aan de marginalisering van onder meer queer mensen en vrouwen van kleur.
• We zorgen structureel voor een subsidie die gaat naar lokale meldpunten voor – en opvang van – mensen die seksueel geweld en grensoverschrijdend gedrag hebben meegemaakt. Deze meldpunten zijn aanwezig in iedere wijk die dit nodig heeft.
• We zullen de drempel om aangifte te doen voor gendergerelateerd geweld, waaronder ‘catcalling’ of straatintimidatie, verlagen door bijvoorbeeld te pleiten om de nieuwe zedenwet zo snel mogelijk in te voeren en te zorgen voor toegankelijke wijkcentra met hulppunten voor mensen die seksueel geweld hebben ervaren.
• De gemeente moet een integrale aanpak tegen gendergerelateerd geweld ontwikkelen, waarbij maatschappelijke organisaties en ervaringsdeskundigen worden betrokken.
• Ter preventie van lichamelijk en seksueel gebruik wordt ook aandacht besteed aan “daderschap”. Het huidige dominante narratief suggereert dat de verantwoordelijkheid om grensoverschrijdend gedrag te voorkomen bij vrouwen ligt. Dit heeft tot gevolg dat vrouwen nog steeds als verantwoordelijk worden gezien wanneer zij grensoverschrijdend gedrag ervaren, bijvoorbeeld vanwege hun kledingkeuze, doordat ze ‘s nachts alleen over straat gaan, of als ze misbruik door een partner ervaren. Dit houdt een dominante cyclus in stand waar geweld tegen vrouwen niet wordt gezien voor wat het werkelijk is: een mannenprobleem. Wij vinden dat dit anders moet. Bijvoorbeeld door in buurthuizen en op scholen subsidies te verschaffen voor workshops over seksisme en de rol van mannen hierin.
• Beleid moet gestoeld zijn op recente kennis over de aangiftedrempels voor bijvoorbeeld vrouwen van kleur en queer mensen. Trans vrouwen, non-binaire personen en queer mensen maken bijvoorbeeld veel vaker lichamelijk en seksueel geweld mee dan heteroseksuele mensen. Terwijl voor de eerste groep de drempel om aangifte te doen velen malen hoger blijkt, onder andere door angst voor de politie en ontmenselijking bij het aangifteproces.
• Het gemeentelijke sportbeleid verschuift van topsport naar breedtesport. Daarin komt speciale aandacht voor veilige sportmogelijkheden voor LHBTIQIA+’ers, vrouwen en mensen met een beperking.
• De gemeente heeft een voorbeeldrol en zal in al het contact met burgers geen gender registreren. Daarbij zet de gemeente in op genderneutraal beleid en infomateriaal.
• In openbare en publieke locaties komen toegankelijke, genderneutrale toiletten.
• Sekszorg is een belangrijke vorm van zorg voor mensen die zelf niet altijd de mogelijkheid hebben om seksueel actief te zijn. Seksuele dienstverlening of ‘sekszorg’ moet mogelijk worden onder de WMO.
• We zetten in op een genderpolikliniek in het EMC en op goede doorgeleiding van transzorg binnen de gemeente. Hierbij hebben we extra aandacht voor gemarginaliseerde groepen, zoals ongedocumenteerde trans personen.

Dit zijn slecht enkele voorstellen uit ons programma om de cirkel van gendergerelateerd geweld te doorbreken. Bekijk of beluister hier het hele programma.