Betere zorg voor jongeren
Onze jongeren zijn de dupe geworden van de decentralisatie van de Jeugdzorg. BIJ1 zal bij de burgemeester blijven aandringen op extra geoormerkt geld vanuit Den Haag. Zonder extra geld raakt een deel van de meer dan 180.000 Rotterdammers onder de 25 hun recht op goede en passende zorg kwijt.
Maar geld alleen lost de problemen niet op. Uit onderzoek is gebleken dat de Jeugdzorg hulpbehoevende jongeren nog steeds niet goed voorbereidt op zelfstandigheid. Hulp stopt vaak te vroeg en is zelden passend. Rotterdam stuurt hierbij sterk op cijfers en op doorlooptermijnen. Omdat residentiële zorg duur is en er niet voldoende plekken zijn, wordt de individuele ontwikkeling van jongeren opgejaagd. Het probleem van een tekort aan plekken wordt op deze manier bij de jongere in kwestie neergelegd. Terwijl het doel van de transitie van de jeugdzorg was om de hulp echt te veranderen, zien we juist steeds meer systeemproblemen. Jongeren moeten op Jeugdzorg kunnen rekenen. BIJ1 wil meer ervaringsdeskundige jongeren laten werken in het lokale veld, de jeugdzorg en de jeugdbescherming. Zij kunnen samenwerken met professionals aan échte transformatie van de hulp.
- De ‘harde knip’ gaat uit de Jeugdzorg. Wanneer je 18 wordt mag zorg niet ineens stoppen. Jeugdzorg wordt pas stopgezet wanneer de Big Five van bestaanszekerheid voor de jongere zijn geregeld. Dat wil zeggen dat elke kwetsbare jongere beschikt over:
- een goede plek om te wonen;
- werk, school of een dagbesteding;
- goede voorbereiding op financiële zelfstandigheid en hulp als je het niet alleen kan;
- een volwassene waar je op terug kan vallen en anders een professional;
- een sociaal netwerk.
- Zeggenschap over onvoorwaardelijk hulp is hierbij het uitgangspunt. BIJ1 staat voor het housing first principe: beginnen bij een stabiele woon- en leefomgeving is de basis van succesvolle behandeling.
- Jongeren hebben minder kansen bij het vinden van stageplekken en werk als ze in de Jeugdzorg zitten. We gaan zorgen dat werkgevers specifiek plekken aanbieden voor jongeren uit de Jeugdzorg.
- We gaan uit van een “informed consent”-model binnen de zorg in de Jeugdzorg. We beperken daarbij de inzet van gedwongen geestelijke gezondheidszorg.
- We gaan de strijd aan met racisme, (cis)seksisme en discriminatie op grond van seksuele geaardheid en fysieke of mentale gesteldheid door in te zetten op scholing van zorgmedewerkers in de omgang hiermee. We weten bijvoorbeeld uit onderzoek van KIS dat jongeren van kleur sneller justitiële in plaats van psychologische hulp krijgen.
- We zorgen voor duidelijke informatie over het aanvragen van zorg en een laagdrempelige toegang tot zorg via de huisarts, scholen, het JIP (Jongeren Informatie Punt) en een peer-to-peer project. We doen dit ook voor de specifieke groep van dakloze jongeren.
- De gemeente gaat jongeren met zeer complexe problemen uit de brand helpen. Deze jongeren worden vaak overal weggestuurd, omdat ze bijvoorbeeld een contra-indicatie hebben. Ook zien we dat ze bij lichte problemen worden geweigerd, waardoor het complexe problemen worden. BIJ1 wil af van de ‘hokjes’ in de zorg: heb je een probleem, dan wordt je gelijk naar de juiste zorg doorverwezen. Organisatiebelangen die de juiste zorg en het bieden van contra-indicaties in de weg staan gaan we aanpakken.
- Jongeren zijn nu slachtoffer van lange wachtlijsten. Terwijl zij wachten op geschikte hulp nemen de problemen toe. Wij willen deze jongeren steunen met een peer-to-peer wachtlijsthulp, zoals De Wachtverzachter. Dit punt is voor jongeren heel belangrijk, met name voor jongeren die al heel lang hulp hebben gekregen en vaak overgeplaatst zijn. Zij hebben soms 20 tot wel 30 verschillende hulpverleners gesproken tussen hun 16e en 25e. In duurzame peer-to-peer netwerken hebben zij het gevoel gehoord te worden en vinden ze (h)erkenning.
- Voor jongeren met schulden of jongeren uit de gesloten zorg is het lastig om (weer) naar het regulier onderwijs te kunnen. De gemeente moet meer aandacht hebben voor de begeleiding van deze zeer kwetsbare groep en zorgen dat passend onderwijs beschikbaar is. Zorg dat er voldoende steun is, dat zij onderwijs op niveau kunnen volgen en dat er maatwerk geleverd kan worden.
- We nemen in subsidievoorwaarden op dat organisaties die schadelijke therapievormen inzetten, zoals ABA-therapie voor neurodivergente kinderen, niet langer actief mogen zijn in Rotterdam.