Zorgzame stad
De levensverwachting van bewoners van Rotterdam-Zuid ligt tot wel 5 of 6 jaar lager dan die van Rotterdammers uit Prins Alexander en Nesselande. Dat zijn schokkende cijfers die laten zien hoe gezondheid verbonden is met andere uitsluitingsmechanismen in de stad. Rotterdammers die wonen in wijken met goedkopere woningen en meer armoede zijn veroordeeld tot een vroegere dood. Dit zijn ook de wijken die diverser van samenstelling zijn en waar kansenongelijkheid binnen het onderwijs een aandachtspunt is.
Het samenkomen van deze intersecties leidt tot zowel mentale als fysieke gezondheidsklachten. Het beleid van de afgelopen Colleges heeft onvoldoende tot verbetering geleid. Een zorgzame stad heeft een partij nodig met oog voor de overlap tussen uitsluitingsmechanismen. De kern van de visie van BIJ1 op een zorgzaam Rotterdam is onze intersectionele aanpak. Dat betekent dat we zorg niet los kunnen zien van andere onderwerpen, zoals onderwijs, wonen, schulden en kansenongelijkheid. Ook eenzaamheid, depressie en overgewicht bepalen hoe zorg gegeven en beleefd wordt. Door goed te kijken naar de overlap willen we zowel de toegankelijkheid als de kwaliteit van de zorg voor alle Rotterdammers verbeteren.
In 2015 is de WMO-zorg overgegaan van het rijk naar de gemeente. BIJ1 ziet hiermee een groei in achterstand en ongelijkwaardigheid. De zorg wordt steeds minder maatwerk en er is sprake van bezuiniging op bezuiniging. Daardoor krijgen bewoners niet meer de zorg die ze nodig hebben. Toch biedt deze verandering ook kansen. De marktwerking moet uit de zorg en nu een deel van de zorg bij de gemeente ligt kunnen we hier de systemen ook veranderen. Aanbestedingen gaan we omzetten naar zorgcoalities. Het systeem van eigen bijdragen gaan we ontmantelen. De wachtlijsten moeten korter. De zorg moet het recht op passende zorg garanderen door te luisteren naar de behoeften van de zorgvrager. De jeugd- en ouderenzorg moeten beter. We moeten kijken naar totale behoeften, niet naar gefragmenteerde of onvoldoende zorg.
Ook met de toegankelijkheid van de zorg is het slecht gesteld. Soms is de drempel te hoog vanwege taalverschillen, soms vanwege schulden. Soms omdat de stroom aan documenten onbegrijpelijk is, of omdat de Vraagwijzer afschrikt. Voor vrouwen, mensen van kleur en trans personen komt daar nog bovenop dat hun lichamen niet worden gezien door medische zorg, een sector waarin racisme en seksisme het blikveld bepalen. Zo is er nog steeds te weinig kennis over hoe hartinfarcten verschillend zichtbaar worden in verschillende lichamen. Ook is er nog te weinig kennis over uitingen van bepaalde ziekten bij verschillende huidskleuren.
Verder moet preventie een belangrijke positie in gaan nemen in het beleid van de gemeente. Een zorgzame stad begint in gezinnen met voldoende mogelijkheden op passende zorg en gezonde voeding. Daarnaast richt het sportbeleid in Rotterdam zich nog teveel op topsport en nog te weinig op een beweegaanbod voor alle Rotterdammers.